8. Tell the devil I said 'Hey' when you'll get back to where you're from.

  Music on

Obudziło ją lekkie muśnięcie soczystych warg na jej bladym, porcelanowym policzku. Otworzyła niedbale oczy by zobaczyć mężczyznę swojego życia. Jeszcze zaspany i lekko poczochrany wyglądał nieopisanie słodko i niewinnie. Był taki przystojny. Jego dołeczki w policzkach sprawiały, że przybierał twarz małego chłopca, natomiast wyostrzone rysy twarzy pokazywały jego męskość i stanowczość. Był idealny w każdym calu. Kochała jego kręcone włosy, nieskazitelny uśmiech, hipnotyzujące pocałunki oraz stare jeansowe levisy, w których aktualnie spoczywał na ich wspólnym łóżku. Nie wierzyła, że ma tylko dziewiętnaście lat. Zachowywał się niebywale dojrzale i stosownie jak na swój wiek, wiedział co należy, a czego nie, miał sposób na oczarowanie kobiety, który porwał w wir akurat właśnie ją.

- Dzień dobry – powiedziała cichutko z uśmiechem wpatrując się w jego zielone oczy

- Wyspałaś się ? – zapytał pocierając nosem o płatek jej ucha

- Jak nigdy. Chyba będziesz musiał spać ze mną częściej

- Jestem za – odpowiedział pokazując rząd białych zębów, by po chwili zostawić na jej pełnych ustach delikatny pocałunek.

- Co będziemy dziś robić ? – zapytała przeciągając się i wstając po chwili z łóżka

- O ile się nie mylę, słyszałem, że chłopaki chcieli jechać nad wodę. Popływać i pograć w siatkówkę

- W takim razie zapowiada się całkiem przyjemny dzień, nie sądzisz ? – zapytała po raz kolejny zakładając na siebie zwiewną białą koszulę zapinaną na guziczki, jeansowe szorty oraz miętowe koturny.

- Tak, a biorąc pod uwagę fakt, że zobaczę Cię w bikini, to w sumie już chcę tam być – powiedział patrząc na dziewczynę kokieteryjnie

- Panie Styles, jest Pan niegrzeczny. A to bikini jest bardzo seksowne, więc nie wiem czy zdoła Pan wytrzymać – odpowiedziała robiąc krok w stronę leżącego jeszcze na łóżku chłopaka

- To nie bikini jest seksowne, lecz Pani. I zżera mnie zazdrość, kiedy myślę, że nie tylko ja będę miał okazję Cię taką zobaczyć – odpowiedział siadając na skraju łóżka mierząc ją dokładnie wzrokiem

- To nie powinno na Tobie ciążyć skarbie, jestem tylko Twoja – odpowiedziała stając tuż obok niego, na co ten objął swymi silnymi rękoma jej szczupłe biodra

- Tylko moja – dodał tuląc twarz do jej brzucha, na co ta kładąc dłonie na brązowych lokach chłopaka, po chwili pocałowała go w czubek głowy.

            - Mmmm co tak pachnie ? – doszedł ich słuch aksamitnego głosu, który należał do blondwłosej piękności schodzącej właśnie z ogromnych, drewnianych schodów

- Perrie robi dla wszystkich śniadanie – odezwał się Louis spoglądając na nadchodzącą w stronę kuchni Tanner. W tym momencie dziewczyna absolutnie nie starała się nawet ukryć zdziwienia, które nią zawładnęła. Perrie robi dla wszystkich śniadanie? Ale, że wszystkich wszystkich włącznie z nią ? Albo coś nie grało, albo po prostu jeszcze się nie dobudziła. Bo przecież niemożliwe było, żeby naglę Edwards oświeciło i starała się poprawić wszystkie popełnione błędy, prawda?

- Chciałam wam wszystkim wynagrodzić moje ostatnie zachowanie, które stwierdzam, było rzeczywiście niedopuszczalne. – A jednak. Czyli jednak nie śniła. – Nadużywałam alkoholu, pokazywałam fochy i zachowywałam się jak dziecko. Mam nadzieję, że nie będziecie mi mieli tego za złe. Lecz najbardziej chciałam przeprosić Ciebie Stello – skierowała swój wzrok na brązowooką 

- To ty najbardziej musiałaś znosić moje docinki i wyzwiska, choć niczego złego nie zrobiłaś. Przyjmiesz moje przeprosiny ? – zapytała z widoczną skruchą w głosie. Jej wzrok pełen współczucia i wstydu skierował się w dół. Czy to możliwe, żeby człowiek zmienił się tak bardzo w ciągu jednej nocy ? Blondynka naprawdę chciała uwierzyć w słowa dziewczyny. Choć nie miała do niej ani kapki zaufania, postanowiła, że przyjmie przeprosiny i będzie zachowywać się tak, jakby to co się działo między tą dwójką nie miało wcześniej miejsca. Może nie robiła tego dla siebie, ani tym bardziej dla Perrie. Robiła to dla Zayn’a. Wiedziała, że cierpiałby o wiele bardziej gdyby widział, że jego przyjaciółka oraz dziewczyna dalej się nienawidzą i najchętniej wydrapałyby sobie oczy. Jak zwykle nie myślała o sobie, tylko o innych. Ciekawe, czy wyjdzie jej to na dobre.

- Oczywiście, że przyjmuje – powiedziała uśmiechając się lekko – Myślę, że wszystko zostało wyjaśnione i nasze relację się polepszą – odpowiedziała siadając przy stole tuż obok swojego chłopaka.

- Dziękuje, to wiele dla mnie znaczy – rzekła niebieskooka odwracając się do kuchenki by dokończyć poprzednią czynność

- Wierzysz jej ? – zapytał szeptem Harry widząc, że każdy zajmuje się sobą i raczej nikt go nie usłyszy

- Średnio, ale kto wie, może rzeczywiście się zmieniła ? Musimy być czujni. – odpowiedziała kładąc mu dłoń na kolanie, na co ten nic nie mówiąc uśmiechnął się i pocałował dziewczynę w czoło.

Music on

            Wszyscy zebrali się przed domem by wyruszyć ich mini vanem nad jezioro, które znajdowało się piętnaście kilometrów drogi stąd. Jak na tak wczesną wiosnę pogoda była o dziwo zdumiewająca, bowiem temperatura sięgała do dwudziestu pięciu stopni Celsiusza. Niezwykle zadziwiające, bo zazwyczaj w Anglii jak nie padał non stop deszcz, to było dość chłodnawo, lecz o dziwo zapowiadało się na jedną z najcieplejszych pór ostatnich lat. Harry pakował do bagażnika torby uczestników wyjazdu, Eleanor z Louisem, na których wszyscy czekali, zapewne migdalili się przez ostatnie chwile w ich wspólnym pokoju, Margaret siedziała na tyłach busa, a na jej szczupłych kolanach drzemał w tym czasie słodki Horan, który widocznie po wczorajszej popijawie średnio się wyspał. Mia z Liam’em, którzy od przyjazdu prawie bez przerwy ze sobą rozmawiali przenosili leżaki by pomóc loczkowi załadować je do vana, Perrie natomiast pakowała jeszcze trochę jedzenia by nie umarli z głodu, bo zapewne nie znajdą po drodze żadnego godnego sklepu. Zaś Zayn i Stella siedzieli na kamiennych schodkach znajdujących się przed wejściem do domu i dyskutowali o sytuacji, która miała miejsce rano.

- Dziękuję, że dałaś jej drugą szansę. To naprawdę miłe z Twojej strony – powiedział bawiąc się przy tym okularami przeciwsłonecznymi, które teraz i tak nic by my nie dały, bowiem siedzieli na uboczu, gdzie na całe szczęście znajdowało się choć trochę cienia.

- To nic takiego. Chcę uwierzyć, że naprawdę się zmieniła i że atmosfera się znacznie poprawi, bo chyba wszyscy tego potrzebujemy. – oznajmiła uśmiechając się promiennie do chłopaka

- Uwierz, że mnie też tym zadziwiła. Nie spodziewałem się takiego obrotu sytuacji, ale widocznie zrozumiała swój błąd i chcę go naprawić. - westchnął – Mam nadzieję – dodał po chwili, a w jego oczach można było dostrzec lekką niepewność

- Wątpisz w to ? – zapytała widząc reakcję mulata, lecz nie dane mu było odpowiedzieć, bowiem zza drzwi wyłoniła się platynowłosa z dużym, wiklinowym koszykiem, który zapewne krył wiele smakołyków, które zostaną przez nich szybko pochłonięte, a tuż za nią ulubiona para Stelli, do której żywiła naprawdę ogromną sympatię.  

- Dobra ludziska komu w drogę temu czas – krzyknął Louis popędzając tym samym ekipę do wyjazdu

- Chciałem powiedzieć, że to jedynie nas was czekaliśmy gołąbeczki – na słowa Liama, Eleanor automatycznie zaśmiała się, bowiem powodem ich spóźnienia w żadnym wypadku nie byłyczułości, lecz problem z załatwieniem się, który dręczył Louisa już od wczoraj, ale może pomińmy ten fakt.

- Wsiadamy – zarządził Harry podchodząc do swojej dziewczyny całując ją automatycznie w usta. Przepuścił wszystkich w drzwiach do vana, bowiem to on dziś miał zasiąść za kierownicą. Miał tylko nadzieję, że dzięki wskazówkom Payne, dotrą na miejsce bez jakichkolwiek komplikacji. Stella wchodząc przedostatnia zajęła miejsce pasażera, tuż obok swojego mężczyzny. Jak to możliwe, ze nie mogła się nim nacieszyć ? Myślała jeszcze sporo o rozmowie z Zayn’em. Automatycznie wyczuła, że chłopakowi również nie pasowało coś w nagłej zmianie dziewczyny, lecz nie dociekała dalej, bowiem nie chciała obwiniać przy tym, BYĆ MOŻE niewinnej osoby, którą była Perrie.

            Minęło dwadzieścia minut i cała zgraja z uradowaniem patrzyła przez przyciemniane szyby busa, by dostrzec piaszczystą powierzchnie z widokiem na czyste, błękitne jezioro. Znajdowało się tam nawet molo, które było w miarę długie i prowadziło raczej na głębszą wysokość jeziora, dlatego bez problemu można było z niego skakać wprost do wody.

- Jak tu pięknie – powiedziała Stella, która jako pierwsza wysiadła z vana. Widok był naprawdę cudowny. To niemożliwe ile już zwiedziła i zobaczyła odkąd jest w związku z Harry’m. Nigdy nie przypuszczała, że kiedykolwiek będzie tak szczęśliwa jak teraz. Miała tylko nadzieję, że cała bajka nie pryśnie jak mydlana bańka, bowiem zawsze kiedy spotykało ją choć trochę szczęścia, szybko kończyło się to co dobre i nastawała szara rzeczywistość. Oby nie było tak i w tym przypadku.

            Szybko znaleźli sobie przestrzeń nieopodal zaparkowanego busa, po czym rozłożyli ręczniki i leżaki. Chłopaki niemalże od razu zaczęli swoje wygłupy i wariacje. Czuli, że wyjazd ich jeszcze bardziej zjednoczył i pokazał, że pomimo wszystko są jedną wielką rodziną i braćmi, których nigdy nie mieli. Spostrzegając widok piątki wariatów, dziewczynom automatycznie pojawiał się uśmiech na twarzy. Nie czekając dłużej zdjęły ubrania by odsłonić swoje wdzięki i ponieść się przyjemności opalania i leżakowania przez cały ten jakże ciepły i miejmy nadzieję UDANY dzień.

Margaret wraz z Mią nie czekając dłużej wstały by zapoznać się z otoczeniem i porobić klika pamiątkowych zdjęć. Dziewczyny były ogromnie zadowolone z wyjazdu, na którym znalazły się w sumie tylko dzięki ich przyjaciółce. Zawdzięczały jej spędzanie czasu w naprawdę świetnym towarzystwie, a może nawet romanse z tymi bardziej lubianymi przez nie chłopakami ? Kto wie ? W końcu ostatnio obydwie świetnie dogadywały się z obydwoma singlami, którzy pozostali w zespole. Jadąc na tą niesamowitą wycieczkę nie miały pojęcia, że mogą znaleźć tak wspaniałych przyjaciół, lub co więcej, zauroczyć się. 

Stella w swoim białym bikini zachwycała chyba każdego, który koło niej przechodził. Wyglądała jak nieskazitelna bogini, której do stóp pada każdy mężczyzna. Harry nie zastanawiając się dłużej podbiegł do ukochanej by wziąć ją w ramionach i obdarzyć namiętnym pocałunkiem. Uwielbiał czuć dotyk jej warg na swoich i to niesamowite ciepło, które od niej płynęło. Pasowali do siebie jak nikt inny. Byli swoim uzupełnieniem. Kochankami, a jednocześnie bratnimi duszami. Czasem niemożliwe, staje się możliwe, bo w końcu trafił na dziewczynę perfekcyjną w każdym calu.

- Dobra przyznaję Ci rację. To bikini jest naprawdę seksowne, ale nic nie równa się z Twoim urokiem osobistym – powiedział nie wypuszczając jej drobnego ciała z rąk

- Jesteś szalony! Tutaj co druga wygląda jak ja, więc to naprawdę nic szczególnego skarbie – odpowiedziała przegryzając kokieteryjnie jego dolną wargę, na co chłopakowi wyrwał się lekki pomruk

- Ale na pewno nie co druga jest tak skromna jak ty. Plus dokończając Twoją wypowiedź – i tak nie masz racji – odezwał się biorąc piękność na ręce, by po chwili znaleźć się z nią w miarę ciepłej wodzie.

            Zabawa trwała w najlepsze. Chłopcy przebrani już w kąpielówki grali z dziewczynami w siatkówkę. Brakowało jedynie Perrie, która poszła wziąć coś z vana oraz Zayna i Stelli, którzy obserwując przyjaciół siedzieli na jednym z koców zacięcie rozmawiając.

- Nie dokończyłeś mi tego co chciałeś powiedzieć Zayn – odezwała się nagle blondynka przerywając ich rozważania na temat przyszłych planowanych koncertów zespołu. Chłopak na jej słowa westchnął. W sumie sam nie wiedział co powiedzieć, poza tym nie chciał pogarszać sytuacji i dać po sobie poznać, że wątpi w zachowanie Edwards. Bo jeśli on jej nie wierzył, a był jej chłopakiem, to jak niby mieli uwierzyć jej pozostali ?

- To nic takiego. Po prostu znam Perrie, ale tym razem wydaję się, że naprawdę żałuje, więc miejmy nadzieję, że od teraz będzie już tylko lepiej – powiedział uśmiechając się lekko. Rzeczywiście, nie dał po sobie nic poznać. Był świetnym aktorem. Dziwne, że nie rozważał iść w tym kierunku i zarabiać dzięki temu zawodowi.

- Jeśli ty w nią wierzysz, to ja też – odezwała się i obdarowała go przyjacielskim uściskiem, który jak dla niego – mógł trwać wiecznie. Czuł się z nią tak swobodnie. Przez chwilę nawet pomyślał, że gdyby wyjechał na bezludną wyspę i miałby okazję wziąć tylko jedną rzecz/osobę, wziąłby właśnie Stelle. No cóż, marzyciel.

Music on

            Tymczasem platynowłosa wracająca z mini vana, napotkała na swojej drodze siedzących na kocu jej chłopaka oraz największego wroga. Śmieszyło ją, że ktokolwiek w ogóle uwierzył w jej poranną grę aktorską. Jednak jest dobra w te klocki. Czekała tylko na jakikolwiek pretekst, który pomoże jej w pogrążeniu blondynki i wykopania jej z ich życia, na które sama, dobrowolnie się wprosiła. Z małej torebki wyciągnęła szybko czarnego i-phona po czym rozglądając się szybko czy nikt jej nie widzi pstryknęła zdjęcie przytulającej się w tym momencie parze przyjaciół. – Wszystko idzie zgodnie z planem – pomyślała, po czym wchodząc szybko na pierwszą lepszą stronę plotkarską, wrzuciła anonimowo do sieci zdjęcie, które zrobiła przed momentem dodając podpis, który miał być gwoździem programu ‘Komuś tu chyba nie wystarcza jeden z chłopaków z One Direction, ciekawe tylko gdzie ich prawdziwi partnerzy?’Klikając wyślij, uśmiechnęła się z satysfakcją, po czym chowając komórkę ponownie do torebki zmierzyła w stronę całej ekipy.

Gra rozpoczęta.

***

Okropnie was przepraszam, że rozdział znów pojawia się tak późno, ale mam tyle roboty, że to się nie mieści w głowie. Szczerze, to nie jestem w pełni zadowolona z tego rozdziału, ale opinie pozostawiam wam.

Chcę wprowadzić parę zmian do opowiadania mianowicie pisanie w pierwszej osobie, może lekką zmianę w bohaterach, ale nad tym się jeszcze głęboko zastanawiam. I tu was zaskoczę, ale nie wiem jak dalej będzie z relacjami Stelli i Zayn'a. Nie jestem pewna czy pasują do siebie i myślę nad tym, czy nie zostawić jej po prostu dalej z Harry'm. Jak myślicie ? Będę wdzięczna jeśli pomożecie mi w podjęciu tych decyzji. Mam nadzieję, że na kolejny rozdział nie będziecie musieli czekać tak długo. Bardzo prosiłabym każdego kto czyta o wyrażeniu opinii bo gdy widzę, że na niektórych blogach jest po ponad 100 komentarzy a pod moim zaledwie 20 to niestety trochę mi smutno i czuję się lekko niedoceniona, bo jednak trochę nad tym spędzam, tak więc jeszcze raz was bardzo proszę.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!

+ TUTAJ możecie zadawać pytania bohaterom !

++ nie długo zmiana wyglądu bloga, czekajcie cierpliwie 
(RESET ! = ZMIANA WYGLĄDU ORAZ BOHATEROWIE - ZMIENIONE)

BUZIAKI! :*