9.I shot for the sky I'm stuck on the ground so why do I try I know I'm gonna fall down.

Music on

Czy możliwe było, aby cały kwietniowy dzień w Anglii był ciepły, piękny i słoneczny? Otóż nie, to byłoby wręcz dziwne. Dlatego już około godziny szesnastej zaczęło się robić dość pochmurnie, a ludzie nie tracąc czasu, czym prędzej zaczęli się zbierać do swoich domów by przypadkiem choć trochę nie zmoknąć. Przecież to byłoby karygodne. Zmoknąć w Londynie? Coś nadzwyczajnego.

- Dobra ferajna, zbieramy się, zaraz zacznie lać ! – krzyknął do grupy przyjaciół Louis wychodząc właśnie z letniej wody jeziora.

- Serio stary? Nikt by się tego nie spodziewał – dogryzł mu Harry siedzący właśnie na kocu, przytulając do swojego umięśnionego i zaraz wytatuowanego torsu swoją blond dziewczynę.

- Aleś ty zabawny Harold, kto by się spodziewał ? – burknął szatyn, po czym podchodząc do Eleanor, obdarzył ją szybkim buziakiem, by po chwili zacząć pakować do torby ich rzeczy. Cała reszta nie czekając ani chwili dłużej, poszła w ślady Louisa, bowiem nikt nie miał najmniejszego zamiaru spędzić reszty dnia w deszczu.

- Mia, mogę Cię na chwilkę prosić ? – zawołał Liam idąc w stronę samochodu

- Jasne, o co chodzi ? – zapytała podchodząc bliżej niego trzymając w rękach swoją torbę z potrzebnymi wcześniej rzeczami

- Wiesz, chciałem zapytać czy… chodzi o to, że wydaję mi się, że nie znasz jeszcze miasta – zaczął niepewnie chłopak. Co się z nim stało? Zawsze opanowany i odważny Liam, który potrafi każdego przywołać do porządku tym razem, traci całkowicie pewność siebie kiedy ma okazję porozmawiać z dziewczyną, oczywiście nie byle jaką, to w końcu piękna Mia.

- Zapraszasz mnie na randkę ? – zapytała uśmiechając się kobieco i obdarowując go przy tym kokietującym spojrzeniem, który miał w zwyczaju onieśmielać całkowicie. 

- Jeśli się zgadasz, to tak. Chcę Cię gdzieś zaprosić – odpowiedział chłopak biorąc głęboki wdech czekając na odpowiedź brunetki. Ta spuszczając nieśmiało wzrok (co było dość dziwne biorąc pod uwagę, że to przecież MIA) zagryzła tylko dolną wargę, by po chwili znów spojrzeć w hipnotyzujące, brązowe oczy chłopaka.

- Z przyjemnością .
 

*

 Gdy wszyscy dotarli do domu o dziwo byli mocno zmęczeni. Harry wraz ze Stellą od razu udali się w stronę swojego pokoju, bowiem nie mieli na razie większej ochoty na przebywanie w większym gronie. Dziewczyna od razu skierowała się w stronę walizki by wyjąć z niej czystą bieliznę. Dając jeszcze szybkiego całusa swojemu chłopakowi, weszła do ubikacji zamykając się w niej na klucz. Już po chwili stała w kabinie prysznicowej, a gorące krople przezroczystej cieczy opatulały jej zgrabne ciało i blond włosy. Kąpiel zawsze ją relaksowała, była upragnionym celem po męczącym dniu. W sumie nawet nie wie dlaczego się czuję taka zmęczona. Może to przez tą pogodę? Zresztą teraz chyba każdy z nich chciał po prostu się wykąpać, odpocząć i ułożyć do łóżka. Przypomniała sobie rozmowę nad jeziorem, którą prowadziła wraz z Zayn’em. Czuła, że coś jest nie tak, czuła, że chłopak ma pewne wątpliwości co do Edwards, ale stwierdziła, że nie będzie w to wnikać, bowiem nie chcę się z nim pokłócić. Poza tym to on znał blondynkę dłużej, więc Stella miała nadzieję, że wie co chłopak robi, i że jeśli jej naprawdę wierzy, to musi w tym coś być. Czasami się o niego martwiła. Wiedziała, że jest z nim coś nie tak od pewnego czasu. Stał się skryty, mało pewny siebie i rozkojarzony. Podejrzewała co było tego wpływem, ale nie chciała komplikować sprawy jeszcze bardziej. Zdarzały się chwile, kiedy zastanawiała się co jej osoba znaczy dla Zayna. Czy była dla niego zwykłą znajomą? Przyjaciółką? A może kimś więcej? Nie, nie, nie. Nie mogła być dla niego kimś więcej. On miał dziewczynę, którą widać kochał bezgranicznie, skoro dalej tkwił z nią w związku, dlatego blondynka nie miała najmniejszego zamiaru wtrącać się w jego relacje z Perrie. Pragnęła tylko, żeby był szczęśliwy.

 Dziewczyna wychodząc z kabiny dokładnie wytarła ciało w biały, frontowy ręcznik, po czym wysuszyła dokładnie blond, lśniące włosy. Ubrała na siebie czarną bieliznę, by po chwili zorientować się, że nie wzięła nic poza tym do przebrania. Opuściła na moment łazienkę zastając przy tym Harrygo leżącego na ich wspólnym łóżku rozmawiającego w tym samym czasie ze swoją mamą.

- O cholera – dało się usłyszeć głos chłopaka wpatrującego się w nieskazitelnie piękną postać dziewczyny. – Mamo, muszę lecieć. Ktoś chyba woła mnie na kolację, kocham Cię – dokończył po chwili nie spuszczając dalej wzroku z blondynki, na co ta widząc całą tą sytuację zaśmiała się słodko pokazując rząd śnieżnobiałych zębów. Jej kochany Harry. Tak przystojny i dojrzały, a z drugiej strony tak bardzo słodki i dziecinny. Ale to właśnie w nim lubiła. W żadnym wypadku jej to nie przeszkadzało. Gdyby był zbyt poważny zapewne by się z nim nudziła, a tak to zawsze potrafił ją zaskoczyć czy rozśmieszyć.

- Nigdy nie przestaniesz mnie zadziwiać – odezwała się podchodząc do krzesełka przy biurku, na którym wisiała jej - w sumie jego koszulka z krótkim rękawkiem, która sięgała jej przed kolano.

- Ej to naturalna reakcja, gdybym spojrzał na Ciebie obojętnie oznaczałoby to, że jestem jakimś gejem – odburknął siadając na skraju łóżka – A przecież wiesz, że nim nie jestem – dokończył puszczając do niej oczko

- Oczywiście, że nie. Jesteś stuprocentowym mężczyzną ubóstwiającym swoją wymarzoną kobietę – odezwała się podchodząc do niego siadając mu przy tym na kolanach – I przy okazji mężczyzną, który okłamując swoją mamę, rozłącza się pod pretekstem obiadu by móc pofiglować ze swoją dziewczyną. Nie ładnie Styles, Anna się o tym dowie – rzekła chichocząc mu wprost do ust przejeżdżając przy tym językiem jego górną wargę.

- Mmm jesteś bardzo niegrzeczna Panną Tanner, co mam z Tobą zrobić ?

- Jestem otwarta na Twoje propozycję Panie Styles – przegryzła dolną wargę, po czym podniosła w górę charakterystycznie jedną brew dając zrozumieć, że ma dziś ochotę na coś więcej. Jej zapach wprawiał go w stan euforii. Taka świeża, piękna i naturalna. Nie potrafił określić jak bardzo działała na Jego wyobraźnie. Potrafił myśleć o niej w każdej chwili, każdego dnia o każdej porze. Pragnął czuć smak jej ust na swoich przez cały czas, pragnął dotykać silnymi dłońmi jej ciała, jak i czuć na sobie jej dotyk. Dla niego była ideałem w każdym calu. Jak to możliwe skoro przecież ideały nie istnieją? A jednak, dla niego była nieskazitelna, zupełnie wyjątkowa.

- Stell, muszę Ci coś powie.. oo przepraszam, że wam przeszkodziłam – rzekła Mia wpatrując się w siedzącą na łóżku zakochaną parę.

- Nic się nie stało Mia

- Stało się – powiedział szeptem do jej ucha loczek, na co ta lekko zachichotała, na szczęście brunetka nic nie zauważyła

- O czym chciałaś porozmawiać ? – zapytała wstając z kolan chłopaka

- To bardziej osobista sprawa, wybacz Harry, takie kobiece sprawy – odezwała się patrząc na chłopaka wywracając oczami

- Nie ma sprawy, pogadajcie sobie dziewczyny, a ja idę wziąć kąpiel – odpowiedział, a już po chwili zniknął za drzwiami obszernej łazienki

- Chodźmy do Ciebie – nabąknęła Stella, po czym obie skierowały się w stronę pokoju, którego Mia dzieliła wraz z Margaret.

W pomieszczeniu czekała już na nich blondynka. Ostatnio ta zżyła się bardzo z Mią, dzięki wyjazdowi zaczęły się naprawdę rozumieć i dużo ze sobą rozmawiać. Wcześniej oczywiście znały się, ale tylko przez Tanner, która przyjaźniła się z każdą z nich z osobna. Dzięki temu, że dziewczyny nie miały aż tak dobrego kontaktu, na wycieczce wraz z blondynką, poznały się lepiej. Mówiły sobie wiele rzeczy i wiedziały, że są dla siebie oparciem.

- A więc chciałam Ci coś wyznać. Margaret już wie, ale chcę poznać Twoje zdanie na ten temat – odezwała się nagle brązowooka zamykają przy tym drzwi od pokoju

- Zaczynam się bać, to chyba nic strasznego ? – zapytała blondynka patrząc na nią niezrozumiale

- Nie, to nic takiego. Chodzi o to, że Liam dziś zaprosił mnie tak jakby na randkę. Był przy tym taki słodki, aż dziwne, że zwróciłam uwagę na tego typu faceta. Niewinnego, ułożonego. – rozmarzyła się brunetka

- Jeśli Liam zaprosił Cię na randkę, to musi być coś na rzeczy, ale przecież spotykasz się z Peterem – powiedziała zaskoczona dziewczyna wpatrując się w przyjaciółkę

- To samo jej mówiłam !- odezwała się nagle Margaret

- I co w związku z tym ? – zapytała zakładając ręce na wysokości piersi

- Daa! To przecież nie w porządku co do Liama – nabąknęła niebieskooka patrząc to na Mie, to na Stelle

- Chciałam z wami bardziej skonsultować w co mam się ubrać, a nie słuchać narzekań i oszczerstw ! – powiedziała wściekła dziewczyna. Wiedziała, że tak będzie. Czy one nie mogą spojrzeć na siebie? Dlaczego wszyscy ją tylko oceniają? Przecież wie co robi.

- Mia, nie chodzi o to, że Cię o coś oskarżamy, po prostu obie wiemy, że jesteś typem dziewczyny, która nie lubi tkwić przy jednym facecie, a Liam jest naprawdę w porządku chłopakiem, proszę Cię obiecaj mi, że nie zrobisz nic, co mogłoby mu sprawić nadzieję lub go zranić.  – odezwała się Tanner podchodząc do przyjaciółki chwytając jej delikatne dłonie w swoje.

- Postaram się – odpowiedziała spuszczając wzrok na dół.

- Mia.. – odchrząknęła Charms

- Dobrze, już dobrze. Będę grzeczna. Lepiej ? – zapytała kierując swój poważny wzrok na obie przyjaciółki, lecz po chwili na jej smukłej twarzy dało się ujrzeć sympatyczny uśmiech, który tak bardzo działał na tych wszystkich naiwnych mężczyzn.  

- Kocham was – powiedziała znów po chwili przytulając obie dziewczyny. To niewiarygodne jak silna więź łączyła tą trójkę. Nigdy nie przypuszczały, że wpadną w tak głęboki wir przyjaźni, która da im nowe, lepsze życie.

*

Music on

Blondynka leżąc na kwiecistej, satynowej pościeli przeglądała różne strony internetowe by dowiedzieć się co nowego dzieję się w tym wielkim, otaczającym ją świecie. Pierwszym krokiem który zrobiła, było wejście na twittera. Założyła go gdy jeszcze mieszkała w Polsce, przez co na szczęście miała chociaż minimalny kontakt ze znajomymi i przyjaciółmi, których pozostawiła w kraju. Od tego czasu, na jej profilu widniało wiele zmian, oczywiście od sytuacji kiedy zaczęła spotykać się z Harrym. Zwiększyła się liczba obserwujących, była nawet rozpoznawalna wśród niektórych gwiazd, stała się tą ‘popularną’ choć zdecydowanie nie tego pragnęła i nie o to prosiła. Wołałaby żyć w cieniu, lecz nie było to możliwe będąc równocześnie dziewczyną jednego z najsławniejszych nastolatków świata. Najciemniejszą stroną tej sytuacji była liczba negatywnych komentarzy jak i gróźb, które przychodziły jej w prywatnych wiadomościach na koncie jak i czasami nawet na mailu. Często było tak, że Stella nie potrafiła sobie z tym poradzić. Czasami nawet płakała, bo zdawała sobie sprawę w co tak naprawdę się wkopała, ale nie miała zamiaru rezygnować z miłości dla swojego dobra. Dzisiejszego wieczoru liczba pogróżek i wyzwisk o wiele się zwiększyła. Miała niewyobrażalną ilość powiadomień jak i wiadomości. Gdy wgłębiła się w dalsze czytanie nie mogła powstrzymać łez. Weszła na stronę, która mieściła się w prawie każdym spamie na jej koncie, nie mogła uwierzyć własnym oczom.

- O mój boże – szepnęła zakrywając usta dłonią. ‘Komuś tu chyba nie wystarcza jeden z chłopaków z One Direction, ciekawe tylko gdzie ich prawdziwi partnerzy?” Jak to się mogło stać? Kto zrobił jej i Malikowi zdjęcie? Kto może w ogóle podejrzewać, że coś ich łączy? ‘Stella Tanner, dziewczyna która skłóci jeden z najbardziej znanych boysbandów świata?’ To niemożliwe, dlaczego akurat Ona? Co takiego zrobiła, że spotykała ją taka kara? ‘Perrie Edwards i Harry Styles ofiarami podstępnej intrygi dwójki skrycie zakochanych?’ Co oni sobie wszyscy pomyślą, co z nią dalej będzie? Zayn to tylko jej przyjaciel, tylko się przytulili. Dlaczego media tak strasznie muszą wyolbrzymiać te wszystkie sytuacje?

- Skarbie, nie widziałaś może mojego.. Stella, co się dzieję ? – zapytał zdezorientowany loczek wychodząc z łazienki w samych dresach. Widok płaczącej dziewczyny wywołał u niego multum negatywnych emocji. Te same emocje doskwierały mu kiedy widział płaczącą matkę czy siostrę. Chociaż nie, te emocje były dwa razy bardziej intensywne. Jeszcze nigdy nie widział jej w takim stanie. Nie licząc tego, że zdarzyło jej się uronić łzę przy wspólnym, wzruszającym filmie. Lecz tym razem było to coś zupełnie innego. Widział to w jej oczach, które pokazywały ból, smutek i bezsilność.

- Co się stało ? – zadał kolejne pytanie, gdy ta nie odpowiedziała. Szybko podbiegł do dziewczyny i popatrzył w jej mokre oczy, które skierowane były na ekran laptopa. Widząc, że dziewczyna nie reaguje, przybliżył się tak, że siedział tuż obok niej i wziął od niej notebooka. Ujrzał tylko zdjęcie z dzisiejszego dnia i krótki opis oskarżający jego przyjaciela i dziewczynę nie wiadomo o co. Miał już tego serdecznie dość. Wiedział, że był to jedynie przyjacielski uścisk, bowiem zauważył, że Stella i Zayn dobrze się dogadują, ale był również świadomy, że byli tylko i wyłącznie przyjaciółmi.

- Kochanie nie martw się, przecież nikt z nas nie wierzy w te brednie – powiedział obejmując jej kruche ciało ramieniem. W tej chwili była taka bezbronna, taka malutka. Zupełnie jak dziecko, które liczy na wsparcie i trochę miłość. Czy to tak wiele? On wiedział, że może jej to dać.

- Spójrz na te wszystkie komentarze – odezwała się w końcu pociągając przy tym nosem i ocierając dłonią swoje mokre oczy od potoku słonych łez. Chłopak bez słowa posłuchał dziewczynę i zjechał myszką niżej strony, gdzie widać było wiele negatywnych, chociaż nawet nie, opinie te nie były negatywne, one były kategorycznie raniące i bezwzględne.: ‘Jak ta suka miała czelność w ogóle wkroczyć w ich życie? Wszystko zepsuła’. Jego zielone tęczówki pełne ogromnego gniewu podążały dalej: ‘Biedna Perrie i Harry, przez tą szmatę muszą tylko cierpieć. ZAYN CO SIĘ Z TOBĄ STAŁO!’ Nie mógł na to wszystko patrzeć, jego ukochana osoba ponosiła całą winę za coś czego nie ma. Ludzie nie winili Zayn'a, czy kogokolwiek innego. Winili ją i tylko ją, nie zwracając uwagi na to, że ta biedna dziewczyna również posiada uczucia. : ‘Nienawidzę jej! Powinna się smażyć w piekle. Co oni w ogóle w niej widzą? Jest tylko łatwą, sztuczną blondyneczką, dla której liczy się ich kasa.’ Widział, że jego dziewczyna jeszcze bardziej zanosi się płaczem.: ‘Dopadniemy ją!’, ‘Jeśli przez nią zespół się rozpadnie, pożałuje tego!’. Chłopak nie czekając dłużej rzucił laptopem o ziemię nie zważając na jego teraźniejszy stan, po czym nie mówiąc nic przytulił dziewczynę najmocniej jak potrafił. Widząc jej stan z jego oczów same zaczęły lecieć drobne, kropelki słonej wody.

Zacisnął mocno oczy, by ból ustał, lecz to wciąż nie pomagało.

- Harry ja mam tego dość, dlaczego ja dostaję te wszystkie groźby. Dlaczego Danielle, Elanor i Perrie są bezpieczne i tak bardzo lubiane? Dlaczego to o mnie muszą pisać? Co ja takiego zrobiłam? Harry.. nie wiem ile jeszcze wytrzymam – szepnęła dziewczyna odrywając się od chłopaka i tym samym wstając z łóżka, by podejść do okna i wpatrywać się w krajobraz jeziora widniejącego na zewnątrz.

- Razem damy radę, proszę, zawsze będę Cię bronił – odezwał się podchodząc do dziewczyny odwracając ją przodem do siebie. – Kocham Cię.

***

Tadam. W sumie nie jestem jakoś szczególnie zadowolona z tego rozdziału, pisałam go dziś bo nie miałam nic lepszego do roboty, ale jakiś taki denny mi wyszedł. Jak wrażenia po przeczytaniu? Harry w końcu wyznał Stelli miłość. Kto z was na to czekał ? Dobraa i tak wiem, że większa część z was chcę, żeby była z Zayn'em. Ja już podjęłam decyzję, ale nic wam nie powiem tralalalala. Czekajcie cierpliwie na kolejny bo już na początku będzie się sporo działo!

Musiałam wstawić zdjęcie Stelli w bieliźnie, bo jest taka seksowna, że mnie aż zapiera dech w piersiach, a co dopiero Harry'mu! Poza tym chciałam żebyście sobie ją wyraźnie wyobraziły :D

I chciałam was jeszcze zaprosić na mojego drugiego bloga, którego założyłam z myślą o Harrym! Pojawił się prolog oraz pierwszy rozdział, będę bardzo wdzięczna jeśli zajrzycie.

LOVISPLEASURE.BLOGSPOT.COM

+ możecie zadawać pytania mnie i bohaterom ASK

++chciałabym się postarać zrobić zwiastun bloga, lecz nie wiem czy mi się uda

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!

buzibuzi ! :*